Sit Alanı'nın Seyir Defteri

Sonus Umbra’nın Üçüncüsü

İlk iki albümüne (Snapshots from Limbo ve Spiritual Vertigo) bayılmıştım bu Meksikalı grubun. Yer yer Camel (70’lerdeki hali), Alan Parsons Project, Rush, Marillion karması acayip tadı damakta kalan modern bir tarzı var. Bir dakikasından sıkılmadım, iki albümü arka arkaya dinlediğimde bile bir üçüncüyü dinleyesim geliyor.
Üçüncü albümleri Digging for Zeros dün akşam elime geçtiğinde inanılmaz heyecanlı ve sevinçliydim. Dinlediğimde ise sevincim yavaş yavaş azaldı. Kulağın farklı bişi duyduğundan olmuştur, dinle bir daha dedim… Dinledim, cıks. O beni tavlayan sihirli ortamı yok. Güzel olmasına güzel ama “harika” değil. Beklenti büyük olunca…

İlk iki albümdeki erkek vokalist (albümün neredeyse tamamında sesi önde olan) gitmiş, yerine o albümlerde konuk vokal olarak bazı arkaplan sesleri veren bir hatun vokal gelmiş. Albümün çoğunda da hatunun sesi ön planda. Grubun sitesinde vokallerin yarısı demişler, nasıl yarım o ööle… :) Ben ki bayan vokalistli rock gruplarını pek severim, garipsedim. Kadroya iki kişi daha ekleyip arkayı beşlemişler. Bu kadar değişikliğe müziğin de farklılaşması doğal aslında.

Birkaç kez daha dinleyip kulağımı alıştırmaya çalışacağım. İlk iki albümlerinde yaşadığım “ilk dinleyişte aşk” olamadı, ne yapalım…