Sit Alanı'nın Seyir Defteri

K. Deniz Öğüt 03 Mayıs 2006 Çarşamba günü dedi ki :

Merhaba,

Kısırı yapmayı da severim yemeyi de. Bizim aile yemekte Maraş geleneklerini izler. Söyleyeceklerim biraz da o gözle değerlendirilmeli. Taze soğan robottan geçirilmez: Elbette. Tersini düşünmek cinayete teşebbüs sayılmalı. Dereotu: Çok alışılmış değildir kısırda ama koyulmaması için neden yok. Kimyon bahsi: Hmmm. Bu iş mühim. Zevk meselesi diyeceğim ama bu defa da kural kalmayacak ortada hiç. Bana kalırsa o haliyle de sevmeye çalışmak lazım çünkü kimyonsuz kısır… Ne bileyim! :-) Bulguru suyunu çektirerek haşlamak için tencere cinsi: Bu noktada konu karıştı. Bulgurun suyunu ateş üzerinde çektirmiyorsun, değil mi? Yeter miktar kaynar su yeter miktar bulgurun üzerine dökülüp tencerenin ağzı kapatılır ve yeter zaman bekleyince o çeker suyunu zaten. Bunda tencere çeşidinin bir önemi olmaması lazım. Alttan ateşi verip çektiriyorsan suyu; o da nihayetinde güzel bir yiyecek olur mutlaka ama hayır, ona kısır diyemeyiz.

Ağzının tadı her daim yerinde olsun.

Deniz

Umut Demirhan 04 Mayıs 2006 Perşembe günü dedi ki :

Derler ki dil üzerindeki reseptörler yıllar geçtikçe azalırlar, azalırlar, gün gelir haşlanmış kerevizi bile katkısız yiyebilecek hale gelirler…

Bu rivayetten hareketle hepimiz bir gün tüm yemekleri seveceğiz :)

Hatay tarafındayken Batırık diye bir versiyonunu yemiştim. Tam olarak aynı şey sayılmaz tabii ki ama kısırın suda yüzeni desem sanırım yanlış olmaz. Hatta bayanların “Batırık Günü”, “Batırık Toplantısı” gibi muhtelif toplu eylem faaliyetleri yaptığına bizzat şahit oldum.