Köklerden dallara

30’a 1 kaldı. Bir yaş daha “büyüdüm” demek yerine bir yaş daha “yaşlandım” demek ne kadar farklı. Kum saatinin ters çevrilmesi gibi.

Kum saati bir zamanlar hayatımın önemli aksesuarlarından biriydi. Zamana karşı kazanmamın mümkün olmadığı savaşımın bir parçasıydı. Çalışma masamda sürekli gözümün önünde duran, iki tarafında zincirlenmiş ve iskelete dönüşmüş insanlar olanı ise favorimdi. Bana sürekli zamanın avuçlarımın içinden akıp geçtiğini ve savaşı kaybetmekte olduğumu suratıma vururdu. Zaman saplantımı farkettiren “pisi”me hediye ederek onunla yollarımı ayırmıştım.

Yaşlanmanın hüznü ile artan deneyimin getirdiği bakışın mutluluğu değişik bir karışım. Jethro Tull‘ın Roots to Branches albümünü dinlerken bunu dibine kadar hissediyorum. Kasvetli bir yalnızlık. Müzik değil bu, yaşam.